سیستم انتخاب در جوامع مختلف

در دوران دبیرستان در درس زیست شناسی مطالعه ی اکو سیستم نشان می داد که همیشه انتخاب طبیعی بهترین است.یعنی طبیعت خود،هوشمندانه بهترین و مناسب ترین را انتخاب می کندو همین انتخاب هوشمندانه است که بقای طبیعت را تضمین میکند.اگر یک اهوی ضعیف را  با حمایت، سرکرده ی اهوان تندرو کردی بهتر است فاتحه ی ان گله اهوی در محاصره ی شیران را همان جا بخوانی.انها که قدرت دفاع و هوش لازم برای تصمیم گیری های سریع ودقیق را ندارند ،جامعه شان را ویران می کنند.در هر کجا و زیر هر پرچمی که باشند.

عمده ترین فرق جوامع پیشرفته با جوامع جهان سومی مثل کشور ما همین است . در ایران اگهی استخدام سر گروه علمی دانشگاهی یا صنعتی یا تجاری را هیچوقت نمی توان دید.چیزی که در کشورهای پیشرفته طبیعی است .کم نیستند افرادی که علی رغم  ملیت غیر بومی شان وفقط به دلیل توانایی ها یشان انتخاب میشوند.فراوانی اساتید هندی، ایرانی، پاکستانی وبقیه ملیت ها در دانشگاه های کشورهای پیشرفته گواهی بر این مدعاست.

سرگروه های جوامع پیشرفته عمدتآ انتخاب طبیعی میشوند.همیشه این سرگروه،عالم ترین و توانا ترین فرد گروه است.اما در کشور های جهان سومی مثل ما سرگروه اگر نه همیشه، اکثرآ این خاصیت را دارد که از بسیاری از افراد گروهش ناتوان تر و ضعیف تراست. چرا که علت انتخابش رابطه ها دوستی ها و اشنایی های اوست است،نه لزومآ کسی که توانمندی بی نظیر اودر بررسی های کارشناسانه به اثبات رسیده است.

 در جوامع پیشرفته حتی زنان نیز با توان خود به رده های بالای جامعه می رسند نه به پشتگرمی پدر،برادر یا  شوهرانشان.در حالی که بسیاری از زنان در  مملکت ما متاسفانه به واسطه ی وجود وابستگانشان در دستگاه های مختلف رشد کرده اند و معلوم نیست با حذف این واسطه ها و ایجاد شرایط برابر با دیگر زنان توان رسیدن به  جایگاه فعلی شان را داشتند یا از دیگران عقب می ماندند! 

برای پیشرفت جامعه نیازمند قوی ترین در هر جایگاهی هستیم. چه مرد باشد و چه زن.در قدم به قدم جامعه.هر جایی که نیازمند پیشرفت آنیم .حیات و توان مندی جامعه ی ما در گرو فهم این موضوع است.هیچ ایرانی اصیلی ایران را خوار و ذلیل نمی خواهد چه برسد به افراد معتقد به آرمان های انقلاب.بیایید باور کنیم وقتی یک لایق و یک توانمند را در هر عرصه ای به هر بهانه ای کنار زدیم و یک نور چشمی سفارش شده یا عزیز دلمان را جایگزینش کردیم،ثابت کرده ایم یا هوش و فهم مصالح جامعه مان را نداریم و یا توان اجرای دانسته های خود را.ثابت کرده ایم یا کم هوشیم یا ضعیف ! به هر حال به درد خدمت به جامعه ی ترقی طلبمان نمی خوریم. 

شناسایی افراد توانمند، خود،نیاز به تخصص وسلامت اخلاقی انتخابگر دارد .همینطوربه یک سیستم ناظر حکومتی بر انتخاب ها.از توان مردم  در کمک به پیشرفت جامعه شان با اطلاع رسانی های به موقع و دعوت از آنان برای معرفی مدیران خطا کار نیز می توان کمک گرفت.چرا که سلامت وپیشرفت  جامعه را با هیچ چیز نمی توان معامله کرد.